குடை குடையாய் பூத்திருக்கு
மழையை எண்ணி காத்திருக்கு
கறுத்த மேகம் திரளுமோ
கனத்த மழை பெய்யுமோ
புல்லு பூண்டு நனையுமோ
பச்சை கம்பளம் விரியுமோ
எண்ணம் விரியுது குடையென
மழையை நினைக்கும் மனதிலே
மழை விலகி நிற்குதோ
ஒற்றை குடையின் கீழே
மக்கள் வரவே நினைக்குதோ
பெண்வதை யாவும் தீரவே
ஆணின் மனம் குடையென
விரிய மழை காத்திருக்குதோ
மடக்கிய குடையென மூலையில்
உறங்கி கிடக்கும் நியாயமும்
மழைநாள் குடையென யாவருக்கும்
விரியவே ஏங்கி நிற்குதோ
மனப் பூக்கள் மலரட்டும்
மழை பூமியைத் தொடட்டும்
மண்ணும் மகிழ்ந்து குளிரட்டும்
நல்லது செய்து வாழந்திட
நலங்கள் நாடி சூழ்ந்திடும்.
-கோ.லீலா.