என் மடியில்
குளுமையென
உறங்கினாய்
என் கரம்பிடித்து
தூரியாடினாய்
சிரித்து பூக்களென
மலர்ந்தேன்
நுகர்ந்து மகிழ்ந்தாய்
முத்தங்களை
மழையென
பொழிந்தேன்
முகமேந்தி
கண்மூடி சுகித்தாய்
இப்போது நான்
உன் சுவாசமென்றேன்
கிஞ்சித்தும் திரும்பவில்லை
என்னுள்ளே உயிர்கள்
கூடுகட்ட விழைந்தேன்
நீ புறந்தள்ளி போனாய்
விதைசுமக்கும்
கனிகள் சந்ததிக்கு
என வாய்
திறக்குமுன்
வெளியேறி
போனாய்
உன்னை நான்
இழந்துவிடுவேனென
வாடிநின்றேன்
ஆனால் இழந்தது
நீ
என்னை
இப்படிக்கு
மரம்.அன்புடன் லீலா.
No comments:
Post a Comment