அஞ்சல மவன்

மண்வாசனையோடு அம்மாவின் நினைவுகளை சுமந்தலைகிற ஒரு எளிய இனிய கவிஞன் தான் கட்டாரி என்கிற சரவணன் அவர்கள்.
அஞ்சல மவனின் நூலாசிரியர்,எனினும் புத்தகத்தை இயக்குவது தன்னலமற்ற அம்மாவின் பேரன்பும்,அதன் மூலம் தினம் தினம் மீட்டெடுக்கப்படும் பால்யங்களும் தான்.
எந்த ஒப்பனைகளுமற்ற எளிய மொழியில் எங்களின் தலைமுறைக்கு, முந்தைய தலைமுறை அம்மாக்களும் வாசிக்கக் கூடிய அம்மாவின் மொழியில் வடிக்கப்பட்டிருக்கும் பேரன்பு “அஞ்சல மவன்”.
அம்மா என்றால் அன்பு. ஆனால் அம்மாவென்றால் “சோறு” என்பதுதான் உண்மை. தாயற்று போனவர்களின் பசி ஒரு போதும் ஆற்றுப்படுத்தப்படுவதேயில்லை.
“எம் புள்ள பசி தாங்காது” என்ற ஒற்றை வாசகத்தால் உலகத்து அம்மாக்கள் எல்லாம் உணர்வால் ஒன்றாகி விடுகிறார்கள்.

அந்த நிதர்சன உண்மையை பல இடங்களில் கவிதையாக்கி இருக்கிறார் கட்டாரி.அம்மாவென்று அழைக்கும் உயிர்களுக்கெல்லாம் சோறாக்கி விடும் அம்மாக்கள் இருப்பதாலேயே பூமியும் நனைகிறது மழையால்.
நானும் மருத நிலத்தை சேர்ந்தவள் என்பதால்,சூழலை கண்முன் நிறுத்தி படிக்கும்போது பச்சை நெல் மணமாய் பரவுகிறது அம்மாவின் பேரன்பு. என் அம்மாவை மட்டுமின்றி என் ஆத்தாக்களையும் மனதில் கொண்டு வந்துவிடுகிறார் அஞ்சல அம்மாள்.
அரை இட்லி சாப்பிடாததற்கே நாயென்று அழைத்து சாப்பிட வைத்த அம்மா………….
இப்போது வட்டில் நிறைய இட்லியிருந்தும் உண்ண சொல்ல அம்மா இல்லையென்ற வெறுமையை,வலியை எதைக் கொண்டு துடைப்பது…..கவிதை கண்ணீர் மல்கி நிற்கிறது.
ஒரு மூச்சுக் காற்றென, அம்மாவின் அன்பு, அக்கறை நம் மேல் ஊடுருவிக் கிடப்பது எத்துணை பேரின்பம்.மாத சந்தா கட்டச் சொல்லியெல்லாம் குறுஞ்செய்தி வருகிறதே, ஆனால் நமது அன்பின் வேரை அறுக்கப்போவதை ஒரு குறிப்புணர்த்திக் கூட செல்லவில்லையே இயற்கை என்று அங்கலாய்க்கும் கவிஞன்,தாயன்போடு ஒரு மாபெரும் செய்தியை ‘அஞ்சல மவன்” நூல் மூலமாக தமிழ்,மலையாளம்,ஆங்கிலம் போற்றும் நல்லுகிற்கு தந்துள்ளார்.
அய்யா ஜி.ராஜன் சொல்லியிருப்பது போல் நான் “சீதை மவளாக” படித்தேன் அதைப்போல் படிப்பவர் யாவரும் தத்தம் அம்மாவின் மவனாகவோ,மவளாகவோ படிப்பார்கள்.படிப்பவர்கள் யாவரும் தன் தாயை,தந்தையை கொண்டாட வேண்டும் என்பதையும் உணர்வார்கள்.
இப்போது,முன்பை விட அம்மாவை கூர்ந்து கவனிக்கிறேன்,இதை எழுதும் இந்த மாலைப் பொழுதில் சுவர் ஏறி கத்திக்கொண்டிருக்கும் பூனையிடம் பால் வேண்டுமா, சோறா என கேட்கிறார் என் அம்மா,பசிப்பவரின் தேவை எப்படி புரிகிறது,பாலை ஊற்றச் சொல்லி என்னையும் ரொட்டித்துண்டை போட அம்முவையும் அழைக்கிறார்
இப்படிதான் எல்லா அம்மாவும் இருக்கிறார்கள். நாம்தான் அவதானிப்பதில்லை,அதை களைந்து அம்மாவை ரசிக்க சொல்லித் தருகிறது “அஞ்சல மவன்”.
இப்படியாக எண்ணற்ற அம்மாக்களின் மூலமாக அஞ்சல அம்மாள் உங்களையும், எங்களையும் ஆசீர்வதித்தப்படி இருக்கிறார்.
இன்னும் இன்னும் இனிய நிகழ்வுகளை,அதை இழந்த வலிகளை அம்மாவின் எலும்பு சூட்டின் மூலம் உணர வைக்கும் பல கவிதைகளை உங்களின் சொந்த அனுபவத்திற்கு விட்டு விடுகிறேன் படித்து நெகிழுங்கள்.
இம்மாபெரும் உணர்வை அனைத்து மொழியாளர்களுக்கும் கடத்தி தரும் உன்னத பணியை ஆற்றியிருக்கும் அய்யா கருணாநிதி சண்முகம்,மற்றும் ஜி.ராஜன் அவர்களுக்கும் நெஞ்சார்ந்த நன்றி.
என் அம்முவிற்கும்,அவரின் பிற மொழி தோழமைகளுக்கும் இதை படிப்பதற்கு ஏதுவாயிற்று.
ஆண்டன் பெனி சகோதரரின் அணிந்துரை அஞ்சல அம்மாவின் அன்பை,கனவை, குழந்தைகளை பாத்துங்கப்பா என்ற உணர்வை படம்பிடித்து காட்டியவர் அஞ்சல அம்மாவின் அன்பில் நனைந்தவர் என்பதை சொல்கிறது.
எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக,எந்த ஒப்பனையுமற்ற உன்னத உணர்வுகளை மண்வாசனையுடன்,எளிய மொழியில் ஒரு நூலை வெளியிட்டு தாய்மையை,மகவின் உணர்வுகளை கொண்டாடிய படைப்பு குழுமத்திற்கும்,நிர்வாகி ஜின்னா மற்றும் தோழமைகள்,ஓவியர்கள் அனைவருக்கும் நன்றியும்,பாராட்டும்,மனம் நிறைந்த வாழ்த்துக்களும்.
அட்டைப்படம் அம்மாதான் அகிலத்தின் முதல் எழுத்து என்பதை ஆணித்தரமாக சொல்கிறது அதை எழுதுக்கோல் நிருப்பித்து இருக்கிறது.
அரை வயிறா கிடக்குற வளர்ற புள்ள உங்களின் புறங்கையில் மேக பொதிமத்தினின்று நீர் திவலைகள் நனைத்தால்….அது அஞ்சல அம்மாளின் முத்தம் மட்டுமில்லை,பல உருவங்களாக வாழ்கின்ற அம்மாக்களின் முத்தங்களும் அன்போடு கலந்திருப்பதாக கொள்க…………..
என்றென்றும் அன்புடன்

கோ.லீலா.