“கடவுள் மறந்த கடவுச் சொல்”

படைப்பு- ஒலியும் ஒளியும் கவிதைத் துளியும் | பகுதி - 18

ஒலியும் ஒளியும் கவிதை துளியும் -கஸல்
என் மூலம் எழுதப்பட்ட விமர்சனம்.

கஸல் என்றொரு இறையின் இசை.
“கடவுள் மறந்த கடவுச் சொல்” என்ற தலைப்பே கஸலாக இசையை வழியவிடுகிறது.கஸல் எங்கிருந்து எழுகிறது?அன்பு நிறை நெஞ்சத்தின் இசையென பெருவெளியில் மிதந்து ஒவ்வொன்றையும் இசைத்துக் கொண்டேயிருக்கிறது.
இசை பள்ளத்திலிருந்து மேட்டிற்கும்,மேட்டிலிருந்தும் பள்ளத்திற்கும் சதா பயணிக்கிறது இசை எங்கு வழிந்தாலும் இனிமைதானே.
காதலியாக இருந்தாலும்,இறைமையாக இருந்தாலும் முழுமையாக நம்மை ஒப்பளிப்பு செய்யும் போதுதான்,பேரன்பு பிரபஞ்சத்தின் பேரொளியென காலத்தைக் கடந்து மிளிரும்.

எதையும் எதிர்பாராத ஒப்பளிப்பின் மகத்துவம் பெரிதல்லவா?இந்த ஒப்பளிப்பின் மூலம் தான் காதலென்பது கஸலின் இசையாகிறது.
காதலின் பெருக்கில் காதலுக்குரியவரை உயர் சக்தியாக இறையாக பார்ப்பதும்,இறைவனின் மேல் கொண்ட அளவில்லா பக்தியால் இறையை காதலானகவோ,காதலியாக பாவிப்பதும் நம் தமிழ் இலக்கியத்தின் மரபு.
கஸல் கவிஞர் ஜின்னா அஸ்மியின் கஸலில் அத்தகைய இறைத்தன்மையை தன்னை முழுமையாக இசைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

1.என்னைத் தேடுவதற்கு
நானே புறப்படுகிறேன்…
அதற்கு முன்
எப்படியாவது என்னைத்
தொலைத்துவிட வேண்டும்.

எத்துணை ஆழமான கவிதை தன்னை தொலைத்து தன்னை தேட சொல்லும் கஸல் எத்தனை தத்துவார்த்தமான உண்மையை எளிதாக சொல்லி விடுகிறது.முதல் கஸலிலேயே என்னை தொலைத்து,அதன் இறைத்தன்மையை துய்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.
பசுமை சூழ்ந்த மலை முகட்டினை மேகம் உரச,மலைச்சாலையில் பூந்தூறல் தீண்டினால் வரும் இன்பமன்றோ தன்னை தொலைத்தல். எதை தொலைத்து எதை பெறப் போகிறார் கவிஞர்.
“தான்” எனும் அகத்தை தொலைத்து,தன்னுள்ளே பயணம் செய்து ஞானம் தேட புறப்பட்டுவிட்டார், இது எத்தனை பேருக்கு வாய்க்கும்.
விழிப்புணர்வோடு தொலைதல் என்பது ஆன்மாவின் ராகம்,அதில் இறைத்தன்மை சுருதி சேர்க்கும்.
ஞானத்தின் முதல்படி தன்னை தொலைத்தல்,கஸலின் முதல் படியிலேயே ஞானத்தை தேடி புறப்பட்டுவிடும் கஸல் மலைச்சாரலின் இனிமை.
மலை முகட்டின் உச்சியில் தன்னை தொலைத்து,இயற்கையின் பிரம்மாண்டத்தில் வியப்புற்று ஒலியெழுப்பும் தருணம் போன்று சட்டென எதிர்பாராது நிகழ்ந்து விடும் ஞான கணங்களை இக் கஸல் அடைக்காத்து வைத்துள்ளது.
அடுத்த கஸல்
2. உன்னை
நேரில் பார்ப்பது சுகம்
நினைத்து பார்ப்பது
அதைவிட சுகம்.

எத்தனை நுண்மையான தத்துவத்தை உள்ளடக்கிய கஸல்.

கண்ணில் வரும் காட்சியெல்லாம் கண்மணியே உறுத்தும்
காணாத உன் உருவம் கண்ணுக்குள்ள இனிக்கும்.
என்று காதலில் உருகும் இதே கஸல் இறைமையையும் தாங்கி நிற்கிறது.
இஸ்லாத்திலும்,சைவ,வைணவத்திலும்,இறையை உருவமற்ற நிலையிலே தொழக்கூடிய ஒரு நிலையே பக்தியின் உன்னத நிலை என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அது இறைத்தன்மைக்கும்,காதலுக்கும் பொருந்தும்.
உருவமற்று போனாலும் ஒருவரின்/ஒன்றின் மேல் வழியவிடப்படும் அன்பு என்பது இப்பெருவெளியில் சதா படரும் நேச இசைக்குறிப்பாகும் முழுமையாக ஒப்பளித்தலின் நிமித்தம் ஏற்படும் சுகம்…

எதையும் முழுமையாக உணர்ந்துவிட்டால் அதற்கு மேல் கடந்து செல்ல ஏதுமற்று போய்விடும்….. அதனால் எதிர்பார்த்து கிடப்பதில் உள்ள சுகத்தை முழுமையாக தொடர் அனுபவமாக என்றைக்குமான பேரின்பமாக இருக்க வேண்டும் என்கிற தொனியில் நினைத்துப் பார்ப்பது அதைவிட சுகம் என்கிறார்.
நேரில் பார்ப்பதால் ஏற்படும் சுகத்தின் சுகந்தம் பார்க்காத போதும் நினைவெங்கும் பரவி இறைத்தன்மையாக நிற்கின்ற இன்பத்தை கஸலாக இசைக்கிறார் கஸல் கவிஞர் ஜின்னா அஸ்மி.
====================================================================================3. நீ மேலே இருக்கிறாய்
நான் கீழே இருக்கிறேன்
உன் பார்வை எனக்காகக் கீழ்நோக்கியும்
என் பார்வை உனக்காக மேல்நோக்கியும்
இப்போது நாம் சந்திக்கும் இடம்
கீழா.. மேலா?

இக்கஸல் காப்பியத்தை பாடுகிறதா? காதலை பாடுகிறதா?
இறைத்தன்மையை பாடுகிறதா? சமூகத்தின் சமமின்மையை பாடுகிறதா?
வியப்பிலாழ்த்துகிறது கவிஞரின் சிந்தனை. வாசிப்போரின் எண்ணங்களுக்கு சிறகு கொடுத்து பறக்க வைத்து விடுகிறது.

எண்ணரும் நலத்தினாள் இனையள் நின்றுழிக்
கண்ணொடு கண்ணினை கவ்வி ஒன்றை ஒன்று
உண்ணவும் நிலை பெறாது உணர்வும் ஒன்றிட
அண்ணலும் நோக்கினான் அவளும் நோக்கினாள்.
. பெண் என்பவள் நாணத்தோடு குனிந்த பார்வையோடும்,ஆண் வீரத்தோடு நிமிர்ந்த பார்வையோடும் இருக்க வேண்டுமென அமைக்கப்பட்ட காட்சியை கவிஞர் ஜின்னா அஸ்மி அருமையாக தன்னியல்பில் கருத்துக்களை பொதித்து தர பயன்படுத்தியிருக்கிறார், கம்பர் உணர்வு ஒன்றிட நோக்கினர் என்கிறார் ஒரு படி மேலே போய் நோக்கினோம்,பார்வை எங்கு சந்தித்தது எனும் கேள்வியால் கஸலில் இறைத்தன்மையையும்,சமூகத்தையும் பாடுகிறார்.
இறைத்தன்மை நிறைந்த மானுடத்தை கலக்க இறை இறங்கி வருகிறது,இறைத்தன்மையை தேடும் மானுடம் மேல் நோக்கி பயணிக்கிறது இருவருக்கும் எங்கே சங்கமம் நிகழும் கீழா? மேலா?
மனிதமும், இறைத்தன்மையும் ஒன்றாகும் போது தானே….
மனிதம் இறைத்தன்மை நிறைந்ததாக மாற வேண்டும் என்கிற நுண்மையான செய்தியும் இதில் பாடப்பட்டுள்ளது.
சமூகத்தில் கீழ் மேல் என்கிற சமத்துவமின்மை எங்கு உடைப்படுகிறதோ அங்கு சந்தித்துக் கொள்கின்றன. கீழ் மேல் என்பதெல்லாம் ஒன்றாக…
இப்படி ஒரு கஸல் பன்முகத்தன்மையோடு தன்னை இசைத்துக் கொள்கிறது.
4. நீ போகும் போது
பூத்ததாகச் சொல்லப்படும் பாலைவனத்திலும்
நான் போகும்போது மணலாக இருக்கிறது.
இக் கஸல் காதலையும் பாடி கடவுளையும் பாடுகிறது.
பாலைவனத்தில் காதலி செல்லும் போது தன்னுடைய காதலே செல்வதால் பாலையும் இன்பசோலையாய் பூப்பூத்து இருக்கிறதாம்.அதே நேரத்தில் காதலி தன்னிடம் காதலை சொல்லாது போவதால் அவள் போகும் அதே பூப்பூத்த பாலை தனக்கு மணலாக இருக்கிறது என்கிறார்.காதலே காட்சியை ரசிக்கத் தக்கதாக மாற்றும் வல்லமைக் கொண்டது என்கிற நுட்பமான செய்தியை சொல்கிறார்.
இறைமையையும் பாடுகிறது…
இறையை தேடி செல்லும் பாதை கடினமானது எனினும் இன்பச்சோலையெனும் இறைத்தன்மைக்கு இட்டுச்செல்லும். இறைவன் சென்ற பாதை பூப்பூத்திருந்தாக சொல்லப்பட்டது,ஆனால் தான் போகும் போது மணலாக இருக்கிறதே..என்று சொல்லும் போது தான் இன்னும் பயணிக்க வேண்டிய தூரம் அதிகம் உள்ளதென்றும், அதே நேரத்தில் அதை அடைந்து விடவே பயணிப்பதும் இலைமறைவாய் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. தன் பயணத்தில் மணலாக தெரிந்தாலும் அது மலரை நோக்கிய பயணம்.
5.தவறு செய்யமுடியாத சரி நீ
சரி செய்ய முடியாத தவறு நான்
இதில்
யார் சரி? யார் தவறு?
எத்தனை நுட்பமான கஸல் “வாஹ்” போட வைக்கும் கஸலில் இதுவும் ஒன்று.
முதல் கஸலிலும்,இக்கஸலிலும் கவிஞரின் ஆழ்ந்த நுட்பமான சிந்தனை ஒரு மலரைப்போல தன்னியல்பில் மலர்ந்து மணம் வீசுகிறது.
காதல்,இறைத்தன்மை இரண்டும் நிறைந்த ஞானக் கேள்வியால் வியப்பில் ஆழ்த்தும் கஸல் இது.
காதலி சரியானவளென்றும்,தான் அவளின் காதலைப் பெற முடியாததால் தான் சரி செய்ய முடியாத தவறாகிவிட்டேன்,உன் மீதான காதலை மீள பெற இயலாது.தன் பழைய நிலைக்கு போக முடியாது அதனால் சரி செய்யமுடியாத தவறாகி விட்டேன்.என்றும் தன்னை சொல்லிக் கொள்ளும் காதலன்
அப்படியானல் யார் சரி யார் தவறு?
உன் மீது தீராத மாறாத காதல் கொண்ட நான் தவறா?சரியா? அல்லது என்னைப் போன்று காதலில் சிக்கிக் கொள்ளாமல், தன் நிலையிலேயே சரியாக இருக்கிறாயே நீ சரியா? தவறா? என கேள்வியை வைக்கிறார்.
சிறு ஊடல் போல் தோன்றினாலும்,காதலனின் ஏக்கமாகவே தொனிக்கிறது.
இறைத்தன்மையை பற்றி என்ன சொல்கிறது கஸல்.
இறைமையென்பது தவறே செய்ய முடியாத சரி.ஆனால் சரி செய்ய முடியாத தவறு நான்,என்னை படைத்தது நீ அப்படியானால் சரியான நீ எப்படி தவறான என்னை படைத்திருப்பாய்.தவறான என்னை படைத்தால் எப்படி நீ சரி.சரியான நீ படைத்த நான் எப்படி தவறாவேன். என்று இறைமையை நோக்கி உரிமையோடு தோழமையோடு சிறு சண்டை போடுகிறார்.இறைத்தன்மையின் உச்சத்தில்
இறைமையை தன் தோழனாக பாவித்தல் இயல்பு. தன்னை சரி ஆக்கு என்கிறார்.
கடவுள் என்றும் மறக்க முடியாத கடவுச் சொல்லாக இக் கஸல் பரிமளிக்கிறது.
என்றென்றும் அன்புடன்
கோ.லீலா.