சமூக காதல்..........

மருதாணி பூசி

மல்லிகைப்பூ சூடி

மயங்கவச்சி போறவளே

சொல்லாத சொல்லால

மணலுல மீனபோல

துடிக்கதடி உசிரு

என்னானு கேட்டுப்போ

மரம்வெட்டி பொழக்கிற

மனுசபய வாழும்ஊரு

மரம் நடுவோம்நூறு

ஆக்கிடுவோம் அறுநூறு-பின்

படிப்போம் அகநானூறு.

மூக்குத்தி அணிஞ்சி

முல்லைப்பூ சூடி

முகம் காட்டி போறவளே

குழலுல காத்துப்போல

சுத்துதடி உசிரு

கதயேதும் கேட்க

மறுக்குதடி மனசு

என்னானு கேட்டுப்போ

காஞ்ச வயலுல

கதிரும் விளையில

மறைஞ்சி நிக்கவழியில்ல

தண்ணியில்லேன்னா

கதிருமில்ல காதலுமில்ல

தண்ணிநிக்க வழிசெய்வோம்

பின்னாலே காதல்செய்வோம்……

கண்ணாடி வளையலடுக்கி

கனகாம்பர பூச்சூடி

கனகமணியணிஞ்சி போறவளே

கானகத்து வண்டா                       

சுத்துதடி என்உசிரு

சொல்லாத சொல்லால

சொக்கட்டான் ஆடுதடிமனசு

என்னானு கேட்டுப்போ

தண்ணியள்ளி குடம் நிறைச்சு

இடக்கையால் அதஅணைச்சி

நடக்குமழகு பார்க்க

ஆயிரம் கண்வேணுமடி

தண்ணி நிறைக்க

ஊத்துக்கண்ணு இல்லையடி

ஊரெல்லாம் காஞ்சிகிடக்கு

உறவெல்லாம் வாடிகிடக்கு

கூடிகிடப்பது மட்டுமில்லைகாதல்

கூடிஉழைப்பதும்தான் காதல்

நல்ல மழைபெய்ய

நாடும் வளம்பெற

மரம் கோடிநடுவோம்-பின்

மனம் நாடிகூடுவோம்…..

-அன்புடன் லீலா
நன்றி-புகைப்படம்: தீபா ஜேக்கப்.